Josif Brodski, *** (Jesień – dobry czas, jeśli nie jesteś botanikiem...)

Ł. S.

Jesień – dobry czas, jeśli nie jesteś botanikiem,
jeśli buty do wiązania szuka parkietu botwinnik*:
jego cień kładzie się wyraźnie na chodnik,
a dalej – drzewa jak ręce, pozostałe bez pieniędzy.
Na niebie bez ptaków łatwo zwycięstwo odgadnę
własnych słów,jak: „przepraszam”, „nie będę”,
które uznawane jako poczucie winy i mody,
stają się ciemnoszare w końcówce pogody.

Wszystko będzie lepsze, gdy drobny deszcz się rozpada,
bo niczego już więcej nie będzie,
tylko pozazdrościć jeszcze, sił przesilenia
pijanych, wspomnień i dawnego psychicznego cierpienia.

Zatrzymaj się, na chwilę,kiedy ryba umiera
w jeziorze, kiedy przyroda wyjmuje z garderoby
z westchnieniem pogniecione rzeczy i wodzi wzrokiem
w miejscu, zjedzonym przez mole, swym cerowanym okiem.

(1995, tłum. Ryszard Mierzejewski,
http://rymierz-wiersze.blog.onet.pl/2012/10/03/josif-brodski-wiersze/)

*botwinnik (ros. ботвинник) – nieprzetłumaczalne na język polski słowo,
które zostało utworzone przez autora wiersza najprawdopodobniej na
określenie rosyjskiego arcymistrza szachowego Michaiła Botwinnika (1911-1995) (przyp. tłum.)

"Осень - хорошее время, если вы не ботаник..."

      Л. С.

      Осень - хорошее время, если вы не ботаник,
      если ботвинник паркета ищет ничью ботинок:
      у тротуара явно ее оттенок,
      а дальше - деревья как руки, оставшиеся от денег.

      В небе без птиц легко угадать победу
      собственных слов типа "прости", "не буду",
      точно считавшееся чувством вины и модой
      на темно-серое стало в конце погодой.

      Все станет лучше, когда мелкий дождь зарядит,
      потому что больше уже ничего не будет,
      и еще позавидуют многие, сил избытком
      пьяные, воспоминаньям и бывшим душевным пыткам.

      Остановись, мгновенье, когда замирает рыба
      в озерах, когда достает природа из гардероба
      со вздохом мятую вещь и обводит оком
      место, побитое молью, со штопкой окон.

1967, fot. Aleksandr Brodski